Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Γουργούρισε ρε, τι σου ζητάνε;

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, λοιπόν (δεν διευκρινίζεται ποιων ζώων ακριβώς, οπότε ο καθένας υποθέτει ό,τι θέλει, φαντάζομαι).
Πραγματικά δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τα καθημερινά δίποδα πρωτεύοντα (στον κρετινισμό) θηλαστικά που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και τα οποία με τη συμπεριφορά τους κάνουν και τον πιο φανατικό προστάτη των ζώων να σκέφτεται τη φόλα. Επιπλέον, αυτό το θέμα με τις παγκόσμιες ημέρες είναι αρκετά γελοίο, οπότε το προσπερνώ και αυτό. Εξάλλου, αδέσποτα θα υπάρχουν και αύριο, μεθαύριο, εις τον αιώνα τον άπαντα σ'αυτή τη χώρα με τα μυαλά που κουβαλάμε (πόσα είδη άραγε να εξαφανίστηκαν σήμερα απ'τον πλανήτη;)

Σκεφτόμουν χτες - ευτυχώς επιβίωσα της οξείας γκαντεμίτιδας - ότι αν ήθελα να έχω ένα χαρακτηριστικό από κάποιο άλλο ζώο (ταχύτητα, δύναμη, ωραίο τρίχωμα, ό,τι θέλετε) τελικά μάλλον θα διάλεγα το γουργούρισμα της γάτας - εδώ που τα λέμε, αν μπορούσα θα γινόμουν γάτα και θα ξεμπέρδευα. Κοιτούσα το γατάκι μας, το τοσοδούλι που μεταμορφώνεται σε κτηνάκι, που μόλις το αγγίζεις αρχίζει αυτό το απίστευτο πουρ-πουρ-πουρ, που η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ακριβώς γιατί ή πώς παράγεται και σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει πιο ειλικρινής ένδειξη αγάπης και ευχαρίστησης από αυτήν. Σκεφτόμουν ότι αν οι άνθρωποι γουργούριζαν, ο κόσμος μπορεί να ήταν λίγο πιο απλός (γιατί ρε φίλε να κρύψεις ότι περνάς καλά, γαμώ τους μπλαζέ μου μέσα, σερνικούς και θηλυκούς!!!) Η γάτα είναι πολύ μυστήριο ζώο αλλά τρομερά ξεκάθαρη σε τέτοια θέματα: γουστάρω=πουρ-πουρ, δεν γουστάρω= κχχςχχςς και λοιπά και λοιπά. Γουργούρισε ρε, τι σου ζητάνε;

Εκτός από τη ζωομέρα, είναι και τα 50 χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, του σοβιετικού Σπούτνικ. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει λεπτομέρειες για το πώς ξεκινήσαμε και φτάσαμε στα σημερινά χάλια, μπορεί να δει εδώ με διάφορα ενδιαφέροντα links που μπορεί να σας κάνουν να αμφιβάλετε για τη χρησιμότητα της επιστήμης σε ορισμένους τομείς.

Αυτά με τις επετείους.