Blog Action Day

Όχι, κοιτάξτε πού ζούμε εμείς οι Αθηναίοι!!!
Κοιτώντας τις προηγούμενες αναρτήσεις μου - που είναι και αμέτρητες! - βλέπω ότι όλο και κάτι γράφω για το περιβάλλον. Σήμερα όμως έχω έναν λόγο παραπάνω.
Το περιβάλλον με απασχολεί και όχι μόνο μετά τις πυρκαγιές - αν και δεν θεωρώ κακό κάποιος να άρχισε να ασχολείται με το περιβάλλον λόγω των πυρκαγιών, έστω κι έτσι υπάρχει ένα συλλογικό όφελος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Κατά βάθος, ευχόμουν η προστασία του περιβάλλοντος να γίνει trendy γιατί διαπιστώνω - όταν είμαι στις μαύρες μου, κυρίως - ότι οι Έλληνες μόνο έτσι κάνουν πράγματα τα τελευταία χρόνια, για να πουλάνε μούρη.
Άντε λοιπόν παιδιά, δείτε το έστω κι έτσι:

Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ TRENDY!

Είναι πολύ της μόδας:

- να μην πετάς κάτω σκουπίδια όταν ο κάδος είναι σε απόσταση αναπνοής - και όταν δεν είναι, επίσης.

- να μην πας με το αυτοκίνητο στη δουλειά αλλά να πάρεις ηλεκτρικό, μετρό, λεωφορείο, τρόλεϊ, τραμ, ποδήλατο, πόδια, πατίνι κλπ.

- να κρατήσεις λίγο παραπάνω το άδειο πλαστικό μπουκάλι και να το ρίξεις στον ειδικό κάδο που υπάρχει σε αρκετά σημεία του κέντρου της Αθήνας (συγνώμη, τι θα πάθεις αν το δοκιμάσεις έστω για μία φορά;;;;)

- να μην αφήνεις το νερό να ΤΡΕΧΕΙ, τρέχει, τρέχει όταν πλένεις τα χέρια σου στο γραφείο, στην καφετέρια, στο μπαρ κλπ. Επειδή δεν το πληρώνεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το σπαταλάς! Δεν μιλάμε για χρήμα εδώ!!!

- να κλείσεις τις συσκευές που δεν χρησιμοποιείς (αφού είσαι στη δουλειά, γιατί αφήνεις την τηλεόραση σε κατάσταση αναμονής;)

- να μην πάρεις εκατό πλαστικές σακούλες από το σούπερ-μάρκετ, αν δεν μπορείς να έχεις χάρτινες ή υφασμάτινες, τουλάχιστον πάρε όσες σου χρειάζονται πραγματικά.

- ψήσε τη μάνα σου, τη γιαγιά σου, τη γειτόνισσά σου κλπ ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να πλένει κάθε μέρα το πεζοδρόμιο/ βεράντα/ αυλή με αμέτρητα κυβικά νερό! Έλεος! Το ίδιο κάνε κι εσύ όταν πλένεις το αμάξι σου. Γέμισε δύο κουβάδες και θα δεις, ω του θαύματος, ότι γίνεται κι έτσι καλά η δουλειά, δεν χρειάζεται να τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό από τη μάνικα.

Έτσι, φίλε Ελληναρά μου, είσαι και μέσα στη μόδα και σώζεις και τον πλανήτη. Ας μιλήσουμε στη γλώσσα που καταλαβαίνεις επιτέλους!
Αυτά.

Kamuniak θα πει Ευλογημένη

Προχτές το βράδυ, στον ΣΚΑΪ είχε ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για μια νεαρή λέαινα, την Kamuniak, που ζει στο εθνικό πάρκο Σαμπούρου της Κένυας. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες λέαινες είναι ότι αντί να ζει σε μια κανονική αγέλη και να κυνηγά μικρές αντιλόπες (του είδους όρυξ) για να τραφεί, τις υιοθετεί. Η Kamuniak έχει υιοθετήσει 5 μικρές αντιλόπες - το 2002 - με έναν μοναδικό τρόπο. Πλησιάζει τα κοπάδια τους και απομονώνει το μικρό από τη μητέρα του και το αναλαμβάνει. Τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί το αντιλοπάκι χρειάζεται το μητρικό γάλα για να επιβιώσει. Αλλά, η Kamuniak βρήκε τρόπο να λύσει κι αυτό το πρόβλημα: πλησιάζει κοπάδια με αντιλόπες κι αφήνει το μικρό να πλησιάσει και να θηλάσει και στη συνέχεια, το παίρνει πάλι κοντά της.
Είναι πραγματικά απίστευτο, αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις. Μια λέαινα ξαπλωμένη στα χορτάρια και δίπλα της κουλουριασμένη μια μικρή αντιλόπη. Μια λέαινα να προστατεύει την αντιλόπη σαν να είναι το δικό της μικρό, να μην κυνηγά ώστε να μην την αφήνει λεπτό από το πλάι της. Να υποφέρουν απομονωμένες από το είδος τους, να λιμοκτονούν αλλά να απολαμβάνουν τη συντροφιά που προσφέρει η μία στην άλλη. Να σημειωθεί ότι η Καμουνιάκ ήταν τότε πολύ νέα, μόλις 3 χρονών και δεν είχε αποκτήσει δικά της μικρά. Άρα, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν έχασε τα μικρά της και και δεν στράφηκε στην αντιλόπη για να απαλύνει το έντονο μητρικό ένστικτο.
Στην εκπομπή είπαν ότι η Καμουνιάκ είχε υποστεί τραύμα, χάνοντας την αγέλη της σε κρίσιμη ηλικιά. Δηλαδή, ότι ουσιαστικά, η μοναξιά την ώθησε να υιοθετήσει τη μικρή αντιλόπη και να την φροντίζει σαν δικό της παιδί. Δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Γεγονός είναι ότι πρόκειται για πρωτοφανές περιστατικό στην ιστορία των λιονταριών - τουλάχιστον όση από αυτή γνωρίζει ο άνθρωπος.
Η συνέχεια είναι θλιβερή αλλά και εκπληκτική. 6 βδομάδες περίπου αφού η Καμουνιάκ υιοθέτησε το αντιλοπάκι, ένα λιοντάρι το άρπαξε και το σκότωσε. Η Καμουνιάκ δεν μπορούσε να το σώσει κι η συμπεριφορά της ήταν ίδια με αυτή που θα επιδείκνυε αν έχανε το πραγματικό της μικρό. Οι ειδικοί πίστεψαν ότι ήταν το τέλος αυτής της αλλόκοτης ιστορίας. Αλλά διαψεύστηκαν: η Καμουνιάκ υιοθέτησε συνολικά 5 αντιλοπάκια αλλά κανένα δεν άντεξε τόσο όσο το πρώτο... Επίσης, πλέον έχουν χαθεί και τα ίχνη της Καμουνιάκ...
Είναι σίγουρη ενδιαφέρουσα ιστορία από πολλές απόψεις. Θα ήθελα να γράψω πολλά για τις σκέψεις που μπήκα αφού είδα αυτές τις εικόνες και έμαθα την ιστορία της Καμουνιάκ αλλά πλέον, δεν χρειάζεται: πιστεύω ότι η ιστορία της μιλά από μόνη της, σε όσους καταλαβαίνουν και όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Οι ντόπιοι κάτοικοι του Σαμπούρου την ονόμασαν Ευλογημένη.
Αυτά.

Γουργούρισε ρε, τι σου ζητάνε;

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, λοιπόν (δεν διευκρινίζεται ποιων ζώων ακριβώς, οπότε ο καθένας υποθέτει ό,τι θέλει, φαντάζομαι).
Πραγματικά δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τα καθημερινά δίποδα πρωτεύοντα (στον κρετινισμό) θηλαστικά που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και τα οποία με τη συμπεριφορά τους κάνουν και τον πιο φανατικό προστάτη των ζώων να σκέφτεται τη φόλα. Επιπλέον, αυτό το θέμα με τις παγκόσμιες ημέρες είναι αρκετά γελοίο, οπότε το προσπερνώ και αυτό. Εξάλλου, αδέσποτα θα υπάρχουν και αύριο, μεθαύριο, εις τον αιώνα τον άπαντα σ'αυτή τη χώρα με τα μυαλά που κουβαλάμε (πόσα είδη άραγε να εξαφανίστηκαν σήμερα απ'τον πλανήτη;)

Σκεφτόμουν χτες - ευτυχώς επιβίωσα της οξείας γκαντεμίτιδας - ότι αν ήθελα να έχω ένα χαρακτηριστικό από κάποιο άλλο ζώο (ταχύτητα, δύναμη, ωραίο τρίχωμα, ό,τι θέλετε) τελικά μάλλον θα διάλεγα το γουργούρισμα της γάτας - εδώ που τα λέμε, αν μπορούσα θα γινόμουν γάτα και θα ξεμπέρδευα. Κοιτούσα το γατάκι μας, το τοσοδούλι που μεταμορφώνεται σε κτηνάκι, που μόλις το αγγίζεις αρχίζει αυτό το απίστευτο πουρ-πουρ-πουρ, που η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ακριβώς γιατί ή πώς παράγεται και σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει πιο ειλικρινής ένδειξη αγάπης και ευχαρίστησης από αυτήν. Σκεφτόμουν ότι αν οι άνθρωποι γουργούριζαν, ο κόσμος μπορεί να ήταν λίγο πιο απλός (γιατί ρε φίλε να κρύψεις ότι περνάς καλά, γαμώ τους μπλαζέ μου μέσα, σερνικούς και θηλυκούς!!!) Η γάτα είναι πολύ μυστήριο ζώο αλλά τρομερά ξεκάθαρη σε τέτοια θέματα: γουστάρω=πουρ-πουρ, δεν γουστάρω= κχχςχχςς και λοιπά και λοιπά. Γουργούρισε ρε, τι σου ζητάνε;

Εκτός από τη ζωομέρα, είναι και τα 50 χρόνια από την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, του σοβιετικού Σπούτνικ. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει λεπτομέρειες για το πώς ξεκινήσαμε και φτάσαμε στα σημερινά χάλια, μπορεί να δει εδώ με διάφορα ενδιαφέροντα links που μπορεί να σας κάνουν να αμφιβάλετε για τη χρησιμότητα της επιστήμης σε ορισμένους τομείς.

Αυτά με τις επετείους.

μούντζα

Τελικά είναι ορισμένες μέρες που όλα ξεκινούν ανάποδα!
Πρώτον, πήγα να κάψω το σπίτι μου και κατ'επέκταση την πολυκατοικία αλλά ευτυχώς το πήρα χαμπάρι εγκαίρως: πήγα να κάνω τον καφέ μου και άνοιξα λάθος μάτι, έφυγα απ'την κουζίνα, πάνω στο λάθος μάτι ήταν το καλώδιο του βραστήρα κι έγινε το σώσε από καπνούς και βρόμα. Αποτέλεσμα να βρομοκοπάω καμμένο πλαστικό, να αργήσω στη δουλειά και το κορυφαίο;;;; Δίπλα μου στο λεωφορείο έκατσε ένας κούκλος κι εγώ μύριζα σαν τροχαίο!!! Τι ωραία... Ελπίζω να μην τον ξαναδώ...
Η γκαντεμιά συνεχίστηκε αφού χάλασα το καινούργιο πορτοφόλι που μου έφερε η μαμά μου από την Τήνο. Το έχω στην κατοχή μου μόνο μερικές ώρες!!!
Φτάνοντας στη δουλειά, παραλίγο να αδειάσω το θερμός με τον καφέ πάνω στο laptop (το οποίο δεν μου ανήκει φυσικά) αλλά ευτυχώς, το πρόλαβα.
Τώρα, απλά περιμένω να τριτώσει!!!
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει αντίδοτο στη μούντζα... Αλλά τι να πεις, στον ύπνο μου έβλεπα ότι ήμουν στην Νέα Υόρκη με τον γκόμενό μου, λέει, (που δεν έχω, άσε που τον τύπο ούτε που τον ξέρω, σιγά μην τα είχα με τέτοιο φλώρο), ο οποίος όταν μου επιτέθηκε ένας τύπος και με μαχαίρωσε, απουσίαζε!!!! Αίσχος!!!
Επίσης, καταγγέλω εδώ και τώρα τον συντάκτη του ωροσκοπίου που διάβασα το πρωί γιατί δεν γράφει τίποτα του στυλ "φίλε κριέ, προσοχή στα μικροατυχήματα". Αντίθετα, λέει ότι θα ερωτευτώ. Ναι, τον γιατρό στο νοσοκομείο που θα καταλήξω αν συνεχιστεί η γκαντεμιά (φτύνω τον κόρφο μου, χτυπάω ξύλο κλπ)
Αυτά.

οι οικολογικές ανησυχίες των κυριακάτικων εφημερίδων

Λοιπόν, από την ημέρα που άρχισαν οι φωτιές σε Ηλεία και Εύβοια και τους έπιασε όλους τους κυρίους δημοσιογράφους (λέμε τώρα) η πρεμούρα με την καταστροφή του πλανήτη, άρχισα τη δική μου έρευνα και σήμερα, έναν μήνα μετά, σας παρουσίαζω περήφανα τα αποτελέσματά της:
Κάθε Κυριακή αγοράζω Βήμα και Ελευθεροτυπία. Κάθε Κυριακή διαβάζω άρθρα για την καταστροφή του περιβάλλοντος κλπ κλπ. Κάθε Κυριακή αφαιρώ από αυτές τις δύο εφημερίδες συνολικά ΕΝΑ ΚΙΛΟ ΑΧΡΗΣΤΟ ΧΑΡΤΙ!!!! Κάθε Κυριακή, ολόκληρο τον Σεπτέμβριο ζυγίζω τις διαφημίσεις τους - εντάξει, μπορεί να είμαι και λίγο διεστραμμένη! Ρε, δεν μας χεζ..... με τις οικολογικές σας ανησυχίες??? ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!! ΕΝΑ ΚΙΛΟ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑ ΚΑΝΕΙΣ? Τουλάχιστον, βάλτε ένα σηματάκι υπέρ της ανακύκλωσης πάνω στις εφημερίδες σας (αυτό με τα βελάκια, ξέρετε τώρα, είστε πολύ οικολόγοι) μπας και πείσετε κανέναν να ανακυκλώσει αντί να πετάξει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΧΑΡΤΙ! Σκέφτομαι να στείλω αυτή μου τη διαπίστωση στο "Μ'αρέσει-Δεν μ'αρέσει" στο ΒΗΜΑγκαζίνο, που αφορά και την εφημερίδα τους. Μόνο που έχω δύο απορίες για το συγκεκριμένο θέμα: πρώτον, δεν βρίσκω τι να γράψω στο "Μ'αρέσει" (μ'αρέσει που το παίζετε οικολόγοι, ίσως?) και δεύτερον, αναρωτιέμαι αν θα το δημοσίευαν... (σκασίλα μου κιόλας).

νυσταγμένη στην Αθήνα

Καλημέρα, καλό μήνα, καλά κρασιά κλπ...
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ξύπνησα απ'τις 6 το πρωί σήμερα, θα βαράω ντάγκλες το μεσημέρι νομίζω...! Ξεκίνησα να γράφω για να κάνω τις συστάσεις επιτέλους, αλλά μέχρι να αρχίσει να ενεργεί η καφεΐνη σε συνδυασμό με τη νικοτίνη, δεν με βλέπω να τα καταφέρνω - άσε που πρέπει να αποβληθεί και το χτεσινό αλκοόλ! Και η διασκευή του Πλιάτσικα δεν βοηθάει καθόλου, μα γιατί δεν βάζουν κατ'ευθείαν James να τελειώνουμε? Άντε, καλή μας δουλειά και σήμερα! Τα τα!!!

sex in the φυση part 1

...είναι μάλλον αποτυχημένη προσπάθεια για κάποιον που δεν έχει καταφέρει να κρατήσει ημερολόγιο πάνω από 2 μέρες να ξεκινά ιστολόγιο, έτσι? τέλος πάντως, σημασία έχει η προσπάθεια υποθέτω... έτσι, η πρώτη μέρα (μέρα? νύχτα? είναι κομματάκι αργά ή νωρίς για τέτοιους ορισμούς) με βρίσκει λίγο τύφλα!!! ένας μήνας στην αθήνα, λοιπόν... δηλαδή, για μια "εκ γενετής αθηναία", είναι λίγο περίεργη διαπίστωση αλλά... ε, ναι, ένας μήνας στη αθήνα, μετά από πολύ καιρό στο νησί, τόσο που να σε κάνει να ξεχάσεις τι θα πει λεωφορείο, μετρό (μετρό? εκεί οι άνθρωποι ταξιδεύουν κάτω από τη γη?), πανικός κλπ κλπ. Όχι, μποτιλιάρισμα είχαμε στο νησί, και μάλιστα ξεγυρισμένο (δεν είναι και βραχονησίδα) αλλά, όπως και να έχει, σε 10 λεπτά το αργότερο συναντούσες όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής σου, εδώ θέλεις τουλάχιστον δύο ώρες, πόσος χαμένος χρόνος!!!! Τώρα, θα μου πεις, τι γύρισες αφού περνούσες τόσο καλά στο νησί? Μμμμμμμ.... Θα τα πούμε εν καιρώ αυτά!
η αλήθεια είναι ότι μου λείπουν τα φιλαράκια απ'το νησί, μιλάμε συχνά, δεν λέω, αλλά δεν είναι το ίδιο... από την άλλη, τι ωραία που περνάω εδώ! Καινούριοι φίλοι, καινούρια μέρη (ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΕΤΣΙ ΤΟ ΓΚΑΖΙ, ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ!!!) όλα αλλιώτικα! Ήμουν σε ένα μαγαζάκι στο Γκάζι πριν, λοιπόν, βγήκα απ'το μετρό κι έπαθα πολιτισμικό σοκ! ΑΛΗΘΕΙΑ!!! Ρε παιδιά, 2 χρόνια έλειψα, τι ακριβώς συνέβη??? Άλλο να το διαβάζεις - στα trendo-free press βοήθειά μας - κι άλλο να σου τύχει!!! Τώρα, σοβαρά, εισέπραξα μια πολύ μίζερη κατάσταση, δεν είναι έτσι? Σαν Ψυρρή καιρό πριν, κι ακόμα παλιότερα Θησείο, γιατί λειτουργούμε σαν αρνάκια (μπεεεε)? Κρίμαααα... Τεσπά, λιώμα είμαι, ό,τι θέλω λέω... Αύριο οι συστάσεις, καληνύχτα (καλημέρα?!?)
........... χρζζζ